Zasadniczym celem Zakonu Rycerzy Świętego Jana Pawła II Wielkiego jest formacja katolików-mężczyzn świeckich poprzez stawianie sobie wzór osoby patrona - Świętego Jana Pawła II (Karola Wojtyły), który swoim świadectwem pokazywał jak harmonijnie można łączyć męskość i świętość zarówno dziś jak i w wymiarze uniwersalnym. Swoje powołanie Rycerze Świętego Jana Pawła II Wielkiego chcą realizować poprzez zaangażowanie w takie rodzaje aktywności jak:

  1. dążenie do świętości swoich członków
  2. obrona wartości chrześcijańskich, w tym rodziny,
    życia (od poczęcia do naturalnej śmierci)
  3. dbanie o rozwój patriotyzmu i miłości ojczyzny
  4. promocja nauczania Jana Pawła II
  5. promowanie katolickiej duchowości świeckich
  1. wzajemna pomoc bratnia
  2. wspieranie duchowieństwa (w każdej dziedzinie życia)
  3. promocja duchowości mężczyzny
  4. wspieranie chrześcijan

Rycerze Zakonu Świętego Jana Pawła II Wielkiego angażują się w dzieło nowej ewangelizacji czerpiąc z przykładu Jana Pawła II i dążąc do upowszechniania treści i form Jego nauczania. Dlatego też podejmując trudu dążenia do świętości - zwłaszcza w wymiarze życia dnia codziennego - Bracia Zakonu Rycerzy Świętego Jana Pawła II będą dążyć do:

  • umacniania wiary i rozwijania katolickiej duchowości osób świeckich w tym zwłaszcza duchowości męskiej
  • rozwijania wrażliwości i dzieł miłosierdzia w tym w szczególności w zakresie godności i pełnej ochrony życia ludzkiego
  • rozwijania wzajemnej pomocy bratniej Rycerzy
  • wspierania duchowieństwa w każdej dziedzinie ich kapłańskiej posługi
  • dbania o rozwój patriotyzmu i miłości ojczyzny

Zakon Rycerzy Świętego Jana Pawła II Wielkiego w sposób szczególny czyny miłosierdzia zwraca ku swoim członkom i ich rodzinom. W dalszej kolejności akty miłosierdzia kierowane są na członków własnej Parafii oraz Diecezji. Zakon w sposób szczególny włącza się w pomoc ludziom potrzebującym otaczając ich modlitwą oraz starając się im pomagać również materialnie.

ORGANIZACJA

Organizacja Zakonu Rycerzy Świętego Jana Pawła II Wielkiego opiera się o podstawową jednostkę ustrojową Kościoła jaką jest parafia w której Bracia Rycerze, którzy koncentrują w niej swe życie religijne tworzą Chorągiew. Wyższymi jednostkami organizacyjnymi Zakonu są: Komandoria organizująca życie Zakonu na terenie danej Diecezji oraz Prowincja Krajowa organizująca życie zakonu na terenie danego kraju. Na czele całego Zakonu stoi Generał Zakonu z Radą Generalną.


Chorągiew może utworzyć co najmniej sześciu Braci przy akceptacji proboszcza miejsca, który z urzędu będzie pełnił funkcję jej kapelana lub wyznaczy innego księdza do wypełnienia tej roli. Nazwa Chorągwi nosi nazwę patrona parafii. Każdą nową Chorągiew powołuje do życia Prowincjał lub Generał, od którego otrzymuje ona sztandar narodowy, którego pielęgnowanie i prezentowanie podczas uroczystości, jest jednym z głównych zadań Chorągwi. Członkowie Chorągwi, wybierają spośród siebie na roczną kadencję oficerów, będących władzą wykonawczą Chorągwi. Komandoria – tworzą ją wszystkie Chorągwie działające na terenie danej Diecezji, a na jej czele stoi wybierany na trzy lata Komandor, który jest odpowiedzialny za kontakty z Biskupem diecezjalnym i koordynowanie działań rycerstwa w danej diecezji. Prowincja Krajowa - tworzą ją wszystkie Komandorie. Na czele Prowincji stoi Prowincjał, którego na czteroletnią kadencję wybierają Komandorzy.

PRZYJMOWANIE DO RYCERSTWA

Bratem Rycerzem Zakonu Świętego Jana Pawła II Wielkiego może zostać mężczyzna – katolik, żyjący w pełnej łączności ze Stolicą Apostolską zarekomendowany przez co najmniej jednego z Braci Rycerzy lub duchownego katolickiego.


Jednym z efektów działalności Rycerzy, powinno być budowanie wśród osób duchownych poczucia, że na Rycerzy Świętego Jana Pawła II zawsze można liczyć – jak na prawe ramię Kościoła.